ochrona posiadania

Ochrona posiadania

Posiadanie jest to stan polegający na faktycznym władztwie nad rzeczą. Posiadanie w wielu przypadkach występuje w parze z jakimś innym prawem, np. z dzierżawą. Na proces posiadania składają się dwa elementy władztwo nad rzeczą i domniemanie psychicznego nastawienia wykonywania władztwa dla siebie samego.

Domniemywa się, że ten, kto rzeczą faktycznie włada, jest posiadaczem samoistnym. Niemożność posiadania wywołana przez przemijającą przeszkodę nie przerywa posiadania. Domniemywa się, że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym. Prawo chroni zatem posiadanie, choć w sądzie dopuszczalny jest przeciwdowód i obalenie wskazanych domniemań. Co do zasady, nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz władał rzeczą w złej wierze. Możemy jednak zastosować obronę konieczną, żeby odeprzeć samowolne naruszenie. Jeżeli chodzi o naruszenie posiadania nieruchomości to można niezwłocznie po naruszeniu przywrócić własnym działaniem stan poprzedni, nie wolno jednak stosować przy tym przemocy względem innych osób.

Zgodnie z Kodeksem Cywilnym przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń.

Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym. Chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem.

Czym jest naruszenie posiadania?

Naruszenie posiadania to ingerowanie w cudze prawo, polegające na jego zakłóceniu lub częściowym albo całkowitym pozbawieniu faktycznego władztwa nad rzeczą. Do naruszenia posiadania może dojść zarówno w stosunku do osoby, której posiadanie wynika z umowy lub przepisu prawa jak i do osoby, która nie posiada tytułu prawnego. Naruszenie posiadania nie będzie działaniem bezprawnym tylko wówczas jeśli odebranie posiadania opiera się na wyraźnym przepisie prawa, orzeczeniu sądowym, decyzji administracyjnej lub zgodzie posiadacza.

Uprawniony do wystąpienia z roszczeniem o ochronę posiadania jest tylko posiadacz. Powództwo o ochronę posiadania wytacza się przeciw temu, kto posiadanie naruszył, jak również przeciw temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło. Naruszenie następuje na korzyść określonej osoby wtedy, gdy osoba ta z naruszenia tego odnosi konkretną korzyść majątkową lub niemajątkową.