porwania rodzicielskie

Obrona oskarżonych, obwinionych w procesie karnym przez sądem

Zgodnie z art. 71 § 2 Kodeksu Postępowania Karnego, oskarżonym jest osoba, przeciwko której wniesiony został do właściwego sądu akt oskarżenia lub też, co, do której oskarżyciel publiczny wniósł o warunkowe umorzenie postępowania. W postępowaniu obowiązuje zasada domniemania niewinności – daną osobę uważa się za winną zarzucanego jej przestępstwa dopiero z chwilą uprawomocnienia się skazującego wyroku sądu.

Prawa i obowiązki oskarżonego

Oskarżony ma prawo do składania wyjaśnień bądź odmowy składania wyjaśnień jak również ma prawo do składania wniosków o dokonanie określonych czynności w postępowaniu przygotowawczym, do żądania przesłuchania go z udziałem ustanowionego obrońcy.

Oskarżony ma obowiązek poddać się oględzinom zewnętrznym ciała, jak również poddać się innym badaniom, które nie naruszają integralności jego ciała – np. można pobrać od oskarżonego odciski palców.
Oskarżony przebywający na wolności ma obowiązek powiadomić organ prowadzący postępowanie o każdorazowej zmianie miejsca zamieszkania trwającego dłużej niż 7 dni. W przypadku nieusprawiedliwionego nie stawiennictwa oskarżonego na przesłuchanie, organ prowadzący może zarządzić jego przymusowe doprowadzenie.

Zgodnie z art. 233 § 3 Kodeksu Karnego „nie podlega karze, kto, nie wiedząc o prawie odmowy zeznania lub odpowiedzi na pytania, składa fałszywe zeznanie z obawy przed odpowiedzialnością karną grożącą jemu samemu lub jego najbliższym„. Reasumując, oskarżony nie ponosi odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Według reguł ogólnych, ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która wywodzi z tego faktu skutki prawne, a więc oskarżony nie ma obowiązku dostarczania dowodów ani przeciwko sobie ani na swoją korzyść.

Obwinionym jest osoba przeciwko, której wniesiono wniosek o ukaranie w sprawie o popełnienia wykroczenia. W postępowaniu obowiązuje zasada domniemania niewinności – daną osobę uważa się za winną zarzucanego jej wykroczenia dopiero z chwilą uprawomocnienia się skazującego wyroku sądu. Jeżeli obwiniony nie zna języka polskiego, wniosek o ukaranie oraz rozstrzygnięcia podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie w sprawie ogłasza się lub doręcza obwinionemu wraz z tłumaczeniem. Obwinionemu przysługuje prawo do obrony, w tym do korzystania z pomocy obrońcy. Obwiniony nie ma obowiązku dowodzenia swojej niewinności ani obowiązku dostarczenia dowodów na swoją niekorzyść, jak również obwiniony może bez podania przyczyny odmówić składania wyjaśnień.