Obowiązek alimentacyjny obciąża w równym stopniu oboje rodziców i nie polega jedynie na świadczeniu pieniężnym na rzecz dzieci. Inna forma tego obowiązku może polegać również na osobistych staraniach o wychowanie dziecka. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy nie ustala górnej granicy wieku, do którego dziecku należą się alimenty od rodziców. Zgodnie z treścią Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego, rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie się samodzielnie utrzymać, jak również, kiedy dziecko znajduje się w niedostatku. Obowiązek alimentacyjny wobec dzieci ustaje dopiero gdy dziecko osiągnie „samodzielność życiową” co łączone jest z możliwością podjęcia pracy zarobkowej. Chcąc zyskać alimenty na dziecko, trzeba złożyć pozew do sądu przeciw drugiemu rodzicowi. Istnieje też możliwość zawarcia ugody w sprawie alimentów, o ile oboje rodzice zgadzają się na takie rozwiązanie. Ugoda może być zawarta przed sądem lub u notariusza. Przeważnie jednak stosowana jest droga sądowa.
Pozew alimentacyjny w praktyce
Pozew o alimenty składa się do wydziału rodzinnego i nieletnich sądu rejonowego właściwego dla miejsca zamieszkania dziecka. Rodzic w imieniu niepełnoletniego dziecka lub opiekun prawny. Jeśli między rodzicami toczy się sprawa o rozwód lub separację, to nie można wnosić odrębnej sprawy o alimenty. Kwestia alimentów na dzieci będzie rozpatrywana na sprawie o rozwód, czy separację. Pozew o alimenty może złożyć również samo dziecko, jeśli jest pełnoletnie. Jeśli nie chce jednak występować w sądzie przeciwko rodzicowi, to warto ustanowić pełnomocnika, który będzie je reprezentował. Nie istnieją określone, stałe kwoty należnych alimentów na dziecko od rodziców.
Wysokość alimentów uzależniona jest od potrzeb dziecka i możliwości zarobkowych rodziców. Czas trwania obowiązku alimentacyjnego rodziców względem dzieci nie ma prawnie określonych, wyraźnych ram. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia i wzięcia pod uwagę szeregu czynników, m.in. uzdolnień dziecka, jego zainteresowań, poziomu intelektualnego. Czynnikiem decydującym o ustaniu tego obowiązku nie jest wiek dziecka, a możliwość jego samodzielnego utrzymania się.
Tzw. wygaszenie obowiązku alimentacyjnego następuje w drodze wyroku właściwego sądu na żądanie osoby zainteresowanej jego wygaszeniem. Okolicznością uzasadniającą ustalenie wygaśnięcia obowiązku alimentacyjnego jest zmiana stosunków, polegająca np. na tym, że uprawniony do alimentacji, zakończył edukację, posiada wykształcenie pozwalające mu na podjęcie pracy, czy też nie kontynuuje nauki ale nie decyduje się na podjęcie pracy zarobkowej. Zmiana może dotyczyć również sytuacji zobowiązanego.